Gwiazda „Tatorta” Martin Brambach: „Prawie nie ma ról dla kobiet po pięćdziesiątce” (2023)

Martin Brambach jest szefem komisarza Petera Michaela Schnabela w drezdeńskim "Tatorcie", a także w nowej sprawie "The Cold House" (6 czerwca, ARD). Poza tym nie może narzekać na oferty ról, jak relacjonuje w wywiadzie dla RND. Krytykuje jednak sposób, w jaki branża traktuje starsze aktorki.

(Video) The Ultimate Civil War Series

Hannah Scheiwe

06.04.2022, 05:30

Inspektor „Tatort”, pan Schnabel, którego grałeś, jest bardziej człowiekiem ze starej szkoły, jeśli chodzi o obrazy płci. Także wnowa sprawa "The Cold House"jest scena, w której chwali Górniak jako „dobrego śledczego”, poprawiając ją: „dobry śledczy”. A co u Ciebie, przebierasz się prywatnie?

Płeć jest tak szalenie modnym wyrażeniem. Jeśli chodzi o kobietę, zawsze używam formy żeńskiej. Ale nie robię pauzy podczas mówienia. Może byłoby inaczej, gdybym mieszkał w Berlinie i słuchał tego 20 razy dziennie. Ale ponieważ mieszkam w Zagłębiu Ruhry i mam do czynienia z wieloma ludźmi, którzy nie mają nic wspólnego z filmem, radiem, telewizją czy prasą, nie jest to moim zwyczajem. Ale myślę, że ważne jest, aby zwracać się do kobiet jak do kobiet.

Czy Twoim zdaniem jest to również kwestia pokoleń – czy na przykład Twój syn się zmienił?

NIE. Uważam, że zmieniła się tylko niewielka część społeczeństwa. Według badań wśród młodych ludzi jest też większość, która ją odrzuca. Ale wciąż jest kilku świadomych młodych ludzi, którzy to robią. Nie chcę tego nikomu odmawiać.

Co twoim zdaniem film taki jak „Tatort” może przyczynić się do większej równości? Oprócz wspomnianej sceny, tym razem zespół kryminalistyczny składa się całkowicie z kobiet.

„Miejsce zbrodni” ma duży zasięg. W tym zakresie z jednej strony ponosisz odpowiedzialność za to, co i jak mówisz, az drugiej strony masz również możliwość wywierania wpływu na społeczeństwo. Chodzi także o nawyki oglądalności. Wtedy ludzie mogą pomyśleć: „Och, spójrz, wszystkie to kobiety, a dwaj detektywi inspektorzy też są dość twardzi”. Częściowo chodzi też o normalność, o pokazanie, że na kierowniczych stanowiskach są kobiety. Możesz już to osiągnąć dzięki formatom takim jak „Tatort”.

Co Twoim zdaniem należy zrobić w zakresie równouprawnienia w branży filmowej i telewizyjnej?

W branży filmowej i telewizyjnej na stanowiskach kierowniczych są już kobiety. Ale różnica w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn nadal istnieje. Ale największym problemem jest to, że prawie nie ma ról dla kobiet po pięćdziesiątce - i ma to również związek z pewną obsesją na punkcie młodości. Możesz płciować aż do tego momentu, jeśli role nie istnieją, musisz podejść do tego strukturalnie. W redakcjach są też kobiety, piszące scenariusze i reżyserujące. A jednak mniej ról jest przypisywanych kobietom po pewnym wieku.

Jak to jest z mężczyznami, czy u Was też spadły oferty ról?

To mniejszy problem dla mężczyzn. Mam to szczęście, że jestem zajęty i nie ma zbyt wielu zastrzeżeń do mężczyzn w branży ze względu na ich wiek. Ludzie mówią: może grać do połowy 60-tki, ale może też zagrać kogoś po czterdziestce, może zagrać policjanta lub robotnika. Najwyraźniej nie ma tak szerokiej fantazji na temat kobiet. Być może ma to również związek z krajobrazem telewizyjnym, w którym kobiety często mają w głowach pomysł „seks sprzedaje”. To jest prawdziwy problem.

Temat nowego „miejsca zbrodni” też nie jest łatwy: chodzi o przemoc domową. Jakie były Twoje dotychczasowe punkty styku z tematem?

Zauważyłam to jako bardzo młoda osoba w związku, w którym po jakimś czasie zrobiło się nieprzyjemnie. Niestety nie byłem tak blisko. Zwykle musisz interweniować jako przyjaciel lub znajomy - jakkolwiek nieprzyjemnie - jeśli to zauważysz. Przemoc jest nadal tematem tabu w społeczeństwie, zwłaszcza w związkach. Wyciek czegoś takiego zajmuje dużo więcej czasu, niż gdyby przemoc została popełniona przez nieznajomego.

Nawet pomijając obrazy płci, pan Schnabel jest raczej sztywny i nie zawsze tak sympatyczny. Co lubisz w swoim charakterze?

W panu Schnabel podoba mi się to, że nie jest zbyt sympatyczny. Czasami po prostu nie może wyjść ze skóry. Nie będzie też miał w pełni szczęśliwego małżeństwa i nie będzie w pełni szczęśliwą osobą. Dlatego szuka kogoś takiego jak ten "poszukiwacz szczęścia", psychologiczny youtuber. Ma nadzieję na znalezienie czegoś wyższego, czym można walczyć z codziennością, z czym można zapanować nad problemami i dogadać się ze sobą, z kobietami iz kontaktami towarzyskimi. Nie jest dla mnie zupełnie dziwne, że ludzie szukają takich rzeczy.

W jaki sposób?

Kilka lat temu uczestniczyłem w seminarium dotyczącym uważności. Zawsze szukasz technik radzenia sobie z własnymi problemami. W końcu chodzi o to, by być szczęśliwszym. Że można bardziej cieszyć się rzeczami, którymi należy się cieszyć i nie dawać tyle miejsca rzeczom mniej pięknym.

Czy był jakiś powód, dla którego wziąłeś udział w seminarium?

Tak, kręciłem jednocześnie trzy filmy i prawie co drugą noc nie mogłem spać. To było nie tylko bardzo złe dla pracy, ale także dla mojego ciała. Potem pojechałem na wakacje z rodziną i poszło dalej. Musiałem coś zrobić i zapisałem się na seminarium. Praktykowano tam między innymi jogę uważności. Pomogło mi to wtedy i pomaga nadal.

Więc nadal robisz to regularnie?

Tak, codziennie rano ćwiczę jogę. Codziennie wykonuję również skanowanie ciała i medytację życzliwości, jest kilka rzeczy dla uważności. A jeśli tylko to pomoże Ci zauważyć: Uwaga, teraz muszę uważać, teraz się stresuję, muszę trochę zredukować bieg. Jeśli to masz, to dużo.

Czy zatem, podobnie jak pan Schnabel, szukasz pomocy na YouTube?

Pobrałem też medytacje z YouTube. Próbowałem tego wszystkiego. (śmiech) Zupełnie jak pan Schnabel.

W filmach na YouTube zaginiony relacjonuje również tzw. „Happy Place”, które nadal odgrywa ważną rolę w toku sprawy. Jakie jest twoje szczęśliwe miejsce?

Mój ogród to moje szczęśliwe miejsce. Właśnie miałem wielki przywilej prawie trzech tygodni wolnego - to cudowne. To też nie jest praca, gdy myślę sobie: teraz muszę jeszcze przyciąć żywopłot. Natury nie da się okiełznać, można z nią tylko współpracować. Jest to zajęcie kontemplacyjne, niemal medytacyjne.

Pobierz bezpłatnie naszą nową aplikację RND na Androida i iOS